آیا آنچه روانپزشکان و روانشناسان اغلب به ما می گویند درست است که تجربیات دوران نوزادی و اوایل کودکی سرنوشت ما را تعیین می کند؟
آنها مهم هستند، اما ما هر روز می آموزیم که مغز چقدر در طول زندگی خود رشد می کند و تغییر می کند. در حال حاضر، درست زمانی که با یکدیگر صحبت می کنیم، مغز ما در حال تغییر است. مغز مانند ماهیچه است. هرچه فعالیت بیشتری انجام دهید، تجربه بیشتری دارید، مغز بزرگتر و پیچیده تر می شود. اریک کندل برنده جایزه نوبل شد که نشان داد وقتی مردم چیزی یاد می گیرند به این دلیل است که سیم کشی مغزشان تغییر می کند. شما می‌توانید راب‌های دریایی یا انسان‌ها را آزمایش کنید، و به نتایج مشابهی خواهید رسید - هر موجودی که در نهایت چیزی یاد می‌گیرد به دلیل تغییرات فیزیکی در معماری عصبی‌اش این کار را انجام می‌دهد. این شگفت انگیز است. ما قبلاً فکر می‌کردیم که با تمام نورون‌هایی که قرار بود به دست بیاوریم به دنیا آمده‌ایم و تغییر آنها در فراتر از یک سن خاص، اگر نگوییم غیرممکن، دشوار است. اما مدتی است که کاملاً واضح است که تغییرات فیزیکی در نورون ها هنگام یادگیری اتفاقی برای مغز هر فردی در هر سنی رخ می دهد. مغز تا زمانی که بمیریم کاملاً پلاستیکی باقی می ماند. ما یادگیرنده مادام العمر هستیم. این واقعاً یک خبر عالی است.تعاریف اصطلاحات فنی
آیا امیدی برای تولید خاطرات بلند مدت قابل اعتماد وجود دارد؟
بله، اما شما باید به طور مداوم خود را در معرض اطلاعات قرار دهید. این پدیده «تمرین مفصل» نامیده می‌شود و این نوع تکراری است که برای قوی‌ترین بازیابی مؤثرترین است. به عنوان مثال، ما می دانیم که اگر محیطی را که برای اولین بار آن را در مغز خود قرار داده اید بازتولید کنید، می توانید شانس خود را برای به خاطر سپردن چیزی افزایش دهید. اگر مثلاً در حین غمگینی چیزی یاد بگیرید، اگر در هنگام بازیابی به نحوی ناگهان غمگین شوید، بهتر می توانید آن را به خاطر بیاورید.فرهنگ و هنر